Mattison, een kunstenares en activiste uit San Francisco, werd al jong gefascineerd door de prachtige onderwaterecosystemen van het koraal. De koraalriffen van de wereld vormen de thuisbasis van de grootste biodiversiteit op aarde en zijn volgens sommige schattingen rijker aan leven dan zelfs onze tropische regenwouden. De afgelopen jaren is hun toekomst echter onzeker geworden. Als reactie recreëert Mattison de bedreigde polie-metropolen van de natuur in haar grootse keramische koraalinstallaties.

"Ik houd van koraalriffen omdat ze exotisch, divers en vaak giftig zijn," legt ze uit. Maar ondanks haar bewondering voor het onderwerp heeft het werk van Mattison een serieuze achterliggende agenda.

Mattison, een kunstenares en activiste uit San Francisco, werd al jong gefascineerd door de prachtige onderwaterecosystemen van het koraal. De koraalriffen van de wereld vormen de thuisbasis van de grootste biodiversiteit op aarde en zijn volgens sommige schattingen rijker aan leven dan zelfs onze tropische regenwouden. De afgelopen jaren is hun toekomst echter onzeker geworden. Als reactie recreëert Mattison de bedreigde polie-metropolen van de natuur in haar grootse keramische koraalinstallaties.

"Ik houd van koraalriffen omdat ze exotisch, divers en vaak giftig zijn," legt ze uit. Maar ondanks haar bewondering voor het onderwerp heeft het werk van Mattison een serieuze achterliggende agenda.

In een poging om die prachtige kleuren te beschermen tegen verbleking, zet de zelfbenoemde 'artivist' haar mariene biologie-achtergrond om in fijn sculpturaal werk, dat stof doet opwaaien in de werelden van zowel wetenschap als hedendaagse kunst. Het materiaal van Mattison is keramiek en zij gebruikt calciumcarbonaat (waarvan koraal is gemaakt) als ingrediënt voor het glazuur. Op deze manier trekt Mattison een andere vergelijking tussen haar onderwerp en haar werk. Omdat het bij gebruik broos wordt, imiteert calciumcarbonaat perfect de kleine, complexe koraaltakken. Breekbaar werk voor fragiele tijden.

Het werk van een artiest als Mattison is erop gericht om de toeschouwer uit te dagen en te zorgen dat deze meer sociaal en ecologisch betrokken raakt bij het probleem. Het is dan ook volkomen logisch dat Mattisons afstudeerscriptie als uitgangspunt had "om een monument te creëren voor de benarde toestand van koraalriffen om te pleiten voor milieubewustzijn en beleidsverandering.

Het resultaat van haar proefschrift was een prachtige koraal-reconstructie-installatie getiteld 'Our Changing Seas I: A Coral Reef Story'. Het torenhoge keramische beeldhouwwerk was bijna vijf meter hoog, meer dan drie meter breed en woog meer dan 680 kilogram. Zijn aanwezigheid was evenals zijn boodschap duidelijk voelbaar. Slijmerige algen en bloeiend rood koraal samengevoegd met beschadigde, verbleekte imitatie rif. Pastelgrenzen maakten plaats voor een grimmige en stille afloop. Hoewel het een imposante weergave is van onze impact op het leven in onze oceanen, is 'Our Changing Seas I' (en ook de vervolgen 'Our Changing Seas II' en 'III') geen requiem.

In de woorden van de kunstenares is er “een gevoel van hoop op herstel, als gevolg van het feit dat mijn interviewdeelnemers benadrukten dat hoopvolle beelden meer actie zouden inspireren dan beelden van verdoemenis.”